Հալածուածները շարքէն կը մնային հրատարակելիք հինգերորդ եւ վեցերորդ հատորները: Հինգերորդին վերնագիրն է՝ «Տիգրան»: Այն վէպն է՝ զոր երկար ատեն՝ Որբունի կ'ուզէր հրատարակել «Վարձու սենեակ» վերնագիրով: Կը հրատարակուի առանձին հատորով երբ պարագաները թոյլատրեն: Հոս վեցերորդն է որ կը ներկայացնենք: Իսկական հատոր մը չի կազմեր, եւ այդ է որ կարելի կը դարձնէ ԿԱՄի մէջ իր հրատարակութիւնը:
Հիմա՝ դադրած է այդ յաճախակի լացս: Բայց յանկարծ՝ տխրութիւն մը զիս կը համակէ: Ինչպէս՝ ովկեանոսը՝ իր անվախճան ալիքները, ան զիս կը տանի, միեւնոյն ատեն զիս իրմով լեցնելով, այնպէս որ ի վերջոյ՝ կը մոռնամ ես զիս ու կ'ըլլամ նոյն ինքը՝ տխրութիւնը:
