ԿԱՄի ներկայ թիւը շարունակութիւնն է առաջինին։ ԿԱՄը գիտակցութիւնն ունէր դար մը գրականութեան վախճանը արձանագրելու, ու գալիքի սեմին կանգնելու, կոյր արձանի մը նման։ Յաւակնութիւնն ունէր իր մէջ հաւաքելու բոլոր հոսանքները, որոնք կը զուգամիտէին դէպի ծնունդին մէջ ծածկուածը, եւ այդ ձեւով՝ դէպի գալիքին սեմը։
